The Braid

Op vrijdag 3 februari 2023 is het 200 jaar geleden dat de eerste voorganger van Maastricht Institute of Arts werd opgericht. Tijd voor een feest, een terug- en een vooruitblik.

Ons 200-jarig bestaan is een viering voor iedereen, zowel voor de doorgewinterde kunstliefhebber als voor ‘the new kid on the block’! Maar waarom ‘feest vieren’ in deze ongewisse tijden?

De kunsten en het daarbij horende kunstonderwijs vertegenwoordigen een essentiële rol binnen de ontwikkelingen van onze maatschappij. Met het oog op onze samenleving en de wereld in zijn totaliteit lijkt het woord ‘veranderen’ het meest kenmerkend voor de actuele status quo.
We staan op dit moment met z’n allen op een denkbeeldig kruispunt. Want de natuur, wetenschappers, de politiek en andere specialisten geven aan dat onze huidige manier van leven niet meer houdbaar is. Maar hoe zou ons leven en de manier waarop we dat invullen er dan uit moeten zien?

Een uiterst urgent maar ook buitengewoon interessant vraagstuk, waar wederom het woord ‘veranderen’ de boventoon voert. Door de eeuwen heen zijn het vaak de creatieve geesten onder ons geweest die nieuwe denkwijzen wisten te formuleren en op zoek gingen naar andere oplossingen.

De overkoepelende boodschap voor onze viering 200 jaar zal beginnen met een terugblik naar het verleden, inzicht geven in het heden maar met name vooruitkijken naar de toekomst in relatie tot de eigentijdse vraagstukken. Want hoe ziet de wereld eruit over 200 jaar? Bestaat het kunstonderwijs in deze vorm dan nog?

Hoe kunnen (toekomstige) creatieve makers bijdragen aan deze onvermijdelijke veranderingen? Welke invulling geven alumni aan hun leven maar vooral aan de maatschappij? En hoe kunnen we als onderwijsinstituut ons 200-jarig bestaan inzetten om actuele thema’s in de maatschappij door middel van kunst onder de aandacht te brengen?

We beogen dit te realiseren door een boeiend jaarprogramma van lezingen, interviews, debatten en tentoonstellingen te creëren. Daarnaast betrekken we alumni actief bij de uitvoering van de viering van ons 200-jarig bestaan.

We hopen jullie binnenkort te mogen verwelkomen bij een van onze evenementen. Meer info en tickets: www.zuyd.nl/200jaarmaastrichtinstituteofarts.

“Because we are in the world, we are condemned to meaning, and we cannot do or say anything without its acquiring a name in history.”
― Maurice Merleau-Ponty, Phenomenology of Perception.

Edwin Jacobs interviewt Gladys Zeevaarders, projectleider The Beginning.

The Braid 2022 by Saskia van Stein,
General and Artistic director of the International Architecture Biennale Rotterdam (IABR)

The One Minutes at Oberhausen

It's with great pleasure to announce The One Minutes Series 'Mind-body-problem' and 'Imagine The Earth Is Your Lover’ are selected for the 68th International Film Festival Oberhausen, one of the most important short film institutions anywhere in the world. The screening takes place Friday 6th May at 10:30 pm.

'Imagine The Earth Is Your Lover’ is also selected for La Fête du Slip taking place 19-22 May in Lausanne and is part of the exhibition COME ALIVE, opening 3 June in Het Nieuwe Muntgebouw in Utrecht (NL).

In collaboration with The One Minutes, the open calls ‘Imagine the Earth Is Your Lover’ and 'Mind-body-problem' were sent out by Maastricht Institute of Arts.

Imagine the Earth Is Your Lover
The work of Annie Sprinkle and Beth Stephens reflects two lines of force within radical feminist art. They are founders of the “ecosex movement” where they aim to make the environmental movement more sexy, fun and diverse through art projects.

Mind-body-problem
The mind-body-problem is a question one runs into almost inevitably when working with figurative sculpture. How can matter ever come to life? This call was curated by Sander Breure and Witte van Hulzen.

Updates on screenings and exhibitions:

Feminist Art Day

A Helmet Called Thimble is the deconstruction of the fabric of female heritage. The installation attempts to break open the closed doors behind which women carry out menial tasks and fight (silent) wars. Century old wisdom was passed down from great-grandmother to grandmother to granddaughter... from heavy helmets worn in WW2 to thimbles.

'A Helmet Called Thimble' was created by Interdisciplinary Arts student Helena Linner-Fuller as part of the Feminist Art Day exhibition.

Filmed by Leonard Peters.

The Now - door Anne Lindelauff

Het nu. Ook wel de vertaling van the now. In deze drukke tijden, waarin we het allemaal heel erg belangrijk vinden hoe onze toekomst eruit ziet; succesvol, gelukkig en het liefst voorzien van financiële vrijheid én ook graag ons verleden achter ons willen laten en vergeten, vinden we het allemaal maar verrekte lastig om in het nu te leven. In het moment zijn is meer een uitdaging dan iets dat ons van nature is gegeven.

Eígenlijk zijn we continu in het nu. Altijd, elke seconde, ook al zijn we ons daar niet van bewust. Terwijl we eindeloos op onze smartphone scrollen, ons haasten van afspraak naar afspraak, in de les zitten of in een mega interessante vergadering, raast het nu aan ons voorbij. Het nu is iets ongrijpbaars wat continu plaatsvindt. Nu, zojuist maar ook zo dadelijk. Best verwarrend eigenlijk. Het nu bestaat dus eigenlijk in het verleden, in het nu, maar ook in de toekomst. Maar het bestaat slechts op dát moment dat het plaatsvindt. Jezus, dat lijkt wel hogere wiskunde. Om nog maar niet te spreken over de theorie van de Multi verse, waarbij er verschillende universa gelijktijdig bestaan waarin ons bestaan en onze handelingen nét iets verschillen van het universum waarin we nu leven. En dat dan keer oneindig.

Wat een vermoeiend gedoe allemaal. Kan het gewoon niet allemaal wat eenvoudiger zijn?

Jawel, dat kan het wel. Namelijk, door te leven in het nu.

Hoe leef je in het nu? Leven in het nu betekent: dingen zien en voelen die nu plaatsvinden. Dingen observeren en registreren. Niet alleen merken dat het regent, maar de regen ook vóelen. Je onrustig voelen, en ook wéten dat je je onrustig voelt. Ikzelf oefen met in het nu leven door te mediteren of gewoon lekker een stuk te wandelen in stilte en lekker om me heen te kijken. Goed voor mezelf zorgen door een warme douche te nemen of even wat strek oefeningen doen, helpt voor mij ook om me in het nu te bevinden.

Ik merk dat wanneer ik deze momentjes niet voor mezelf neem, ik mezelf snel verlies door de hectiek van het leven. De dingen die moeten, de dingen die ik wil, de verwachtingen die anderen van me hebben. Of de verwachtingen die ík denk dat anderen van me hebben. De resultaten die ik ‘moet’ bereiken die in mijn (nabije) toekomst liggen. Door de focus op de toekomst te leggen, raak ik gestrest en onrustig en raak ik de verbinding met het nu en daarmee de verbinding met mezelf kwijt. Soms kom ik dan terecht in een negatieve spiraal van onrustigheid, waarbij ik me niet realiseer daarin te zitten. Dat zijn vervelende momenten. Het stomme is dat het antwoord op die onrustige gevoelens heel dichtbij is: even een stapje terug doen naar het nu. Maar was het allemaal maar zo makkelijk.

Hoe vaker ik mediteer, even lekker ga wandelen of aan goede zelfzorg doe door regelmatig leuke dingen te doen en te ontspannen, hoe sneller ik deze onrustige spiraal herken. Het herkennen en benoemen ervan neemt al een groot stuk van die onrustigheid weg. Da’s fijn.

Vervolgens even een momentje nemen om volledig in het nu te zijn zorgt weer voor kalmte en ontspanning. Het is allemaal niet zo groot en eng als ik het soms in mijn hoofd maak. Het leven bestaat in het hier en nu en ik sta er middenin. Of ik nú aan mijn deadlines werk of gewoon even stilzit en de tijd voor mezelf neem. Er gebeurt geen wereldramp als ik die tijd even neem. In tegendeel, het geeft me zelfs een besef van realiteit en mijn plek in dit grote universum. Een universum waarin ik oneindig vaak besta en waarin een andere Anne misschien wél nog als een kip zonder kop vast zit in haar onrustige spiraal.

Anne Lindelauff, 12 december 2021
Student Vormgeving | Visuele Communicatie

Op zoek naar het nieuwe normaal – door Roland Nachtigäller

Roland Nachtigäller (* 1960 in Dortmund) is een Duitse kunsthistoricus en tentoonstellingsorganisator. Sinds begin 2009 is hij artistiek directeur van het Museum Marta Herford.