The Now - door Anne Lindelauff
Het nu. Ook wel de vertaling van the now. In deze drukke tijden, waarin we het allemaal heel erg belangrijk vinden hoe onze toekomst eruit ziet; succesvol, gelukkig en het liefst voorzien van financiële vrijheid én ook graag ons verleden achter ons willen laten en vergeten, vinden we het allemaal maar verrekte lastig om in het nu te leven. In het moment zijn is meer een uitdaging dan iets dat ons van nature is gegeven.
Eígenlijk zijn we continu in het nu. Altijd, elke seconde, ook al zijn we ons daar niet van bewust. Terwijl we eindeloos op onze smartphone scrollen, ons haasten van afspraak naar afspraak, in de les zitten of in een mega interessante vergadering, raast het nu aan ons voorbij. Het nu is iets ongrijpbaars wat continu plaatsvindt. Nu, zojuist maar ook zo dadelijk. Best verwarrend eigenlijk. Het nu bestaat dus eigenlijk in het verleden, in het nu, maar ook in de toekomst. Maar het bestaat slechts op dát moment dat het plaatsvindt. Jezus, dat lijkt wel hogere wiskunde. Om nog maar niet te spreken over de theorie van de Multi verse, waarbij er verschillende universa gelijktijdig bestaan waarin ons bestaan en onze handelingen nét iets verschillen van het universum waarin we nu leven. En dat dan keer oneindig.
Wat een vermoeiend gedoe allemaal. Kan het gewoon niet allemaal wat eenvoudiger zijn?
Jawel, dat kan het wel. Namelijk, door te leven in het nu.
Hoe leef je in het nu? Leven in het nu betekent: dingen zien en voelen die nu plaatsvinden. Dingen observeren en registreren. Niet alleen merken dat het regent, maar de regen ook vóelen. Je onrustig voelen, en ook wéten dat je je onrustig voelt. Ikzelf oefen met in het nu leven door te mediteren of gewoon lekker een stuk te wandelen in stilte en lekker om me heen te kijken. Goed voor mezelf zorgen door een warme douche te nemen of even wat strek oefeningen doen, helpt voor mij ook om me in het nu te bevinden.
Ik merk dat wanneer ik deze momentjes niet voor mezelf neem, ik mezelf snel verlies door de hectiek van het leven. De dingen die moeten, de dingen die ik wil, de verwachtingen die anderen van me hebben. Of de verwachtingen die ík denk dat anderen van me hebben. De resultaten die ik ‘moet’ bereiken die in mijn (nabije) toekomst liggen. Door de focus op de toekomst te leggen, raak ik gestrest en onrustig en raak ik de verbinding met het nu en daarmee de verbinding met mezelf kwijt. Soms kom ik dan terecht in een negatieve spiraal van onrustigheid, waarbij ik me niet realiseer daarin te zitten. Dat zijn vervelende momenten. Het stomme is dat het antwoord op die onrustige gevoelens heel dichtbij is: even een stapje terug doen naar het nu. Maar was het allemaal maar zo makkelijk.
Hoe vaker ik mediteer, even lekker ga wandelen of aan goede zelfzorg doe door regelmatig leuke dingen te doen en te ontspannen, hoe sneller ik deze onrustige spiraal herken. Het herkennen en benoemen ervan neemt al een groot stuk van die onrustigheid weg. Da’s fijn.
Vervolgens even een momentje nemen om volledig in het nu te zijn zorgt weer voor kalmte en ontspanning. Het is allemaal niet zo groot en eng als ik het soms in mijn hoofd maak. Het leven bestaat in het hier en nu en ik sta er middenin. Of ik nú aan mijn deadlines werk of gewoon even stilzit en de tijd voor mezelf neem. Er gebeurt geen wereldramp als ik die tijd even neem. In tegendeel, het geeft me zelfs een besef van realiteit en mijn plek in dit grote universum. Een universum waarin ik oneindig vaak besta en waarin een andere Anne misschien wél nog als een kip zonder kop vast zit in haar onrustige spiraal.
Anne Lindelauff, 12 december 2021
Student Vormgeving | Visuele Communicatie