De (voor)geschiedenis van het Maastricht Institute of Arts zou men onder meer kunnen schetsen aan de hand van de bijzondere prestaties van alumni door de eeuwen heen. Die lijst is schier oneindig, wanneer men uitgaat van de opgebouwde reputatie van die oud-studenten. Of zij dit bereikt hebben dankzij of ondanks de opleiding zelf, staat in het midden. Maar dat geldt voor elke opleiding op het gebied van de beeldende en toegepaste kunsten en kunstnijverheid. Weinig criteria zijn dan zo objectief als de vergeven prijzen. Vanaf begin 19e eeuw werden vooral medailles uitgereikt, namens de koning. De Teekenschool moest deze telkens aanvragen en zelf bekostigen. De beide broers Théodore en Alexander Schaepkens ontvingen ieder ook zo’n medaille. Dan was er het concours leidend tot de uitreiking van de Prix de Rome, gouden of zilveren plaque. Daar ging het om studenten van de vervolgopleiding aan de Rijksacademie Amsterdam. In die laatste lijst komen enkele Limburgers voor, maar die niet allemaal in Maastricht gestudeerd hadden. Zo studeerde Henri Goovaerts eerst in Mechelen, Charles Vos in Roermond en Antwerpen, Charles Eyck ging direct naar Amsterdam. Daarentegen waren Jan Hul (goud) en Jef Scheffers (zilver) directe loten van de Maastrichtse Kunstnijverheidsschool. Ook bij de Koninklijke prijs voor de Vrije Schilderkunst vielen alumni regelmatig in de prijzen. Onder de alumni waren Pieter Defesche, Jef Diederen (1947) en Marijke Stultiens-Thunnissen (1953, 1954 en 1955) de eerste prijswinnaars. Een van de laatste is Vera Gulikers (2017).

Sinds eind jaren 80 reikt de academie ook eigen stimuleringsprijzen uit aan talentvolle studenten, waaronder de Henriëtte Hustinxprijs, Gilbert de Bontridderprijs of de Mique Eggermontprijs. Recentelijk speelt de theoretische beschouwing een grotere rol zoals de Scriptiekunst.org prijs .