Tot Alexanders leerlingen behoort jonkheer Victor de Stuers. In 1867, op zijn 24e, ontdekt en beschrijft hij onder meer het vroeg 13e-eeuwse fresco in de Maastrichtse Dominicanenkerk, die dan al lang aan de eredienst was onttrokken. Na zijn studie aan de Leidse universiteit maakt hij in de jaren 1860-70 landelijk carrière; tezelfdertijd maakt hij naam met zijn pamflet ‘Holland op zijn smalst’, verschenen in De Gids: een pleidooi voor de bescherming van historische monumenten en tevens een aanval op de liberale politiek van Thorbecke en opvolgers. Volgens deze moet de Staat zich niet met kunst inmengen, omdat het geen financieel profijt oplevert. Hijzelf ziet kunst en cultuur als middel voor de opvoeding van het gewone volk. Samen met de Amsterdamse hoogleraar Joseph Albertingk Tijm en architect Pierre Cuypers ontstaat er een machtig rooms-katholiek driemanschap, dat onder anderen verantwoordelijk is voor de bouw van het Rijksmuseum en het Centraal Station in Amsterdam. Vanaf het begin van zijn loopbaan bemoeit De Stuers zich met de restauratie van middeleeuwse bouwwerken in Maastricht en Zuid-Limburg.

Niet onbelangrijk in dit verband is zijn bemoeienis in de jaren 1890 bij de oprichting van het Stadsteekeninstituut; daartoe legateert hij het gebruik van zijn geboortehuis aan de Brusselsestraat, dat tot op de dag van vandaag in gebruik is door Maastricht Institute of Arts. Momenteel zijn er de Master Interior Architecture, Master Architectuur en de Master Scientific Illustration ondergebracht. Met die laatstgenoemde opleiding is, als het ware, de ambachtelijke tekentraditie nieuw leven is ingeblazen, in combinatie met digitale beeldvorming.