Ontwerpers moeten stoppen met het benadrukken van voor de hand liggende keuzes en in plaats daarvan mensen verleiden tot het maken van andere keuzes die de maatschappij verbeteren. Er zijn genoeg mensen die verschil willen maken voor een betere wereld. Maar als je alleen protesteert op de afgebakende en daarvoor bedoelde plekken of één keer in de vier jaar stemt dan wel verschillende petities ondertekent, brengt dit niet de verandering teweeg die nodig is. Alle kennis en technologie voor een betere wereld is aanwezig. We weten wat we moeten doen en toch gebeurt het niet. Ontwerpers hebben een belangrijke rol in het faciliteren van een paradigmaverandering. Als ontwerpers een verandering in de betekenis wil faciliteren, moeten ontwerpers iets anders doen. Daarom wil ik ontwerpers de tools en mogelijkheden geven om paradigmaverschuivingen te faciliteren.

Mijn project is gebaseerd op theoretisch en experimenteel onderzoek.

Het theoretisch onderzoek richt zich op sociale constructen en de bouwstenen van een paradigmaverandering. Als ontwerper faciliteer je de omgeving en context waarbinnen keuzes worden gemaakt. Deze omgeving en context wordt gevormd door het sociale construct en de huidige paradigma. Het is voor een ontwerper belangrijk om
het sociale construct en de paradigma te begrijpen om veranderingen daarin te kunnen faciliteren.

Er zijn verschillende stappen die kunnen aanzetten tot het maken van slechte keuzes. Als de verschillende stappen mensen kunnen verleiden tot slechtere keuzes, zouden ze mensen ook kunnen verleiden tot het maken van betere keuzes. Theoretisch, instrumenteel en experimenteel onderzoek leggen samen de basis voor een paradigmaverandering. Als een van de drie soorten onderzoek
ontbreekt, wordt de nieuwe paradigma meestal niet gezien als een mogelijk nieuw normaal.

Het experimentele onderzoek heb ik uitgevoerd door middel van Design Thinking en co-creatie daardoor heb ik nieuwe kennis opgedaan en perspectieven en ontwerpers ontdekt. Toen de omstandigheden (de coronacrisis) het nog toelieten heb ik iedere week verschillende dagen bij het CUBE Design Museum en Groenergras gewerkt. De laatste paar weken heb ik online afgesproken met de ontwerpers, onderzoekers en andere betrokkenen. Regelmatig organiseerde ik samen met het Cube Design-Lab-team presentaties waarin we elkaars werk kritisch beoordeelden en de volgende stappen in ieders proces doornamen. Door middel van interviews en het maken van prototypes heb ik mijn werk kunnen verbeteren.

Co-creatie, experiment en spel zijn verschillende onderdelen die nodig zijn in het ontwerpproces als je een paradigmaverandering wil faciliteren, maar worden regelmatig vergeten en/of overgeslagen door veel ontwerpers. Gedurende het proces ben ik erachter gekomen dat als een ontwerper een paradigmaverandering wil faciliteren het belangrijk is dat je mensen verleidt tot het maken van betere keuzes. Uit mijn experimenteel onderzoek is gebleken dat het belangrijk is om fysiek aanwezig te zijn. Als ontwerper zou je het oude paradigma moeten zien als een jungle van mogelijkheden. Het is belangrijk op safari te gaan, en te ervaren wat de problemen en obstakels zijn waar mensen tegenaan lopen bij het veranderen (of niet willen veranderen) van een paradigma. De toekomst ontwerpen kun je niet alleen, dus het is belangrijk samen te werken met betrokkenen en experts.

Ik heb een richtinggever ontworpen die ontwerpers helpt een
paradigmaverandering te faciliteren door middel van de
verschillende kansen en mogelijkheden die nodig zijn voor een
paradigmaverandering in kaart te brengen. Deze mogelijkheden heb ik gevisualiseerd in een metaforisch kompas dat dient als routekaart voor het proces. De route van de richtinggever zal voor iedere paradigmaverandering anders zijn. Ik heb ernaar gestreefd dat mijn eindwerk een speelse samenwerking is tussen illustratie (beeld) en typografie met een focus op detail, kleur en materiaal. Een kaart die richting geeft aan ontwerpers die betekenis willen veranderen.