Kunst is voor mij in alles iets moois zien en ik ben er achter gekomen dat dit moois bijna altijd iets bijzonders is. Iets wat afwijkt van ‘’het normaal’’, het maakt me ook nieuwsgierig. En als kunst iets moet doen in mijn optiek, dan is het prikkelen en uitdagen. Maar het gaat ook om een stukje herkenning, jezelf in de materie kunnen vinden of een aanknopingspunt zien.
ik heb altijd gezegd dat film de waarheid laat zien, maar daar denk ik nu anders over. Want als maker bepaal je namelijk wat en wanneer iets zichtbaar is voor de beschouwer. Het is dan natuurlijk aan de kijker zelf om associaties te leggen met hetgeen je kent of om juist verbaasd te worden door hetgeen je niet kent. De maker heeft daar zeker een sturende invloed op. Door manipulatie van de maker wordt een eigen waarheid gecreëerd in het fragment dat getoond wordt.
Vooral nu we ontdekken dat we makkelijker dan ooit dingen online kunnen zetten, zien we daarin steeds meer dat datgene wat het eerst aan ons voorgelegd wordt en het meeste zichtbaar is, door de meeste mensen het interessantste gevonden wordt. De beste kwaliteit, de bekendste mensen die eraan meewerken, alles wordt groots aangepakt om door een breed publiek bekeken te worden en haar aandacht te pakken. Je voelt je aangetrokken door hetgeen verleidelijk wordt voorgeschoteld. Wat we zien, willen we eigenlijk zelf ook. We willen ons kunnen herkennen in wat we zien. Met als gevolg dat als we allemaal naar het zelfde kijken, we allemaal het zelfde willen en we ook dingen om de zelfde reden gaan doen.
Wat wil ik, als maker? Een kijkje geven in de wereld van mijn zus? Ik kijk liever naar haar. Ik wil naar haar kijken en naar haar luisteren en haar zo beter begrijpen. Ik zal nooit concreet weten waarom ze dingen doet, maar ik zie wel dat ze dingen probeert duidelijk te maken. Maar ik kan alleen vanuit mijn perspectief, als haar zusje, laten zien wat ik zie.
Als ik naar mijn zus kijk, denk ik dat ze zich niet aangetrokken lijkt te voelen tot al dit grootse en interessante spektakel, omdat ze eenvoudigweg de waarde daarvan niet kan beseffen. Ik kan haar eigenlijk alleen maar bekijken en zelf associaties maken met de dingen die zij doet, al lijkt het nog zo raar of vreemd. Bijvoorbeeld wanneer ze bij het eten een hard geluid maakt, waardoor elke maaltijd bijna een strijd lijkt omdat ze zoveel herrie maakt en heel boos lijkt te zijn. Of de momenten dat ze soms uren op de bank zit en bijna in trance lijkt als ze met haar handen door haar haar wrijft. Terwijl ze deze beweging steeds weer blijft herhalen en voor zich uit staart alsof zij er even niet is. Het lijkt haar rustig te maken, maar waarom ze dit doet, weet ik niet echt. Ik kan me er alleen in herkennen dat als iemand me zo over mijn hoofd streelt, ik ook rustig zou worden. Ik kan me ook voorstellen dat dit een gewoonte is geworden en dat, wanneer je aan tafel of op de bank zit, dit er nou eenmaal bij hoort. Net zoals het voor mij een gewoonte is geworden om elke ochtend met een kopje koffie te beginnen.
Ik zou me ook zo kunnen voorstellen dat jij, mijn zusje, door je levenservaring en goede geheugen verbanden bent gaan leggen. Wanneer je bijvoorbeeld dierengeluiden maakt als je kleine kinderen ziet. Huisdieren zijn vaak klein en je kan ze niet echt in de ogen kijken, ze maken veel geluid en zijn druk zoals kinderen. Je roept “aai, aai!” alsof je ze wilt knuffelen en met ze wilt spelen. Dit is slechts een gok van mij en ik vul dingen in, maar ik zou het me wel goed kunnen voorstellen.
“To read a room”, is niet iets wat in je vermogen ligt. Ik weet dat je geen emoties en gedachten van andere mensen in een ruimte kunt lezen en begrijpen. Laatst nog toen we vervelend nieuws kregen en iedereen duidelijk aangeslagen was, begon jij juist hard te lachen en liedjes te neuriën. Je hebt dan geen besef van wat er net verteld is en hoe wij eraan toe zijn. Jij bent vrolijk op dat moment en neemt een ander daar dan graag in mee, ook al is het daar dan even het moment niet voor. Ik begrijp dat je in je eigen bubbel leeft; je laat je niet verdrietig of blij maken door een ander.
Dit alles maakt jou voor mij zo bijzonder en dat zou ik graag aan mensen willen laten zien. Juist de kleine kwetsbare dingen die je laat zien, zou ik graag willen uitvergroten en zichtbaarder willen maken.
