Als ik 's avonds alleen naar huis rij komt er een soort kalmte over mij heen. Ik kan genieten van het rijden 's nachts. Ik ben in een contemplatieve stemming, denk mezelf in rondjes, zoals je dat ook doet als je de afwas doet. Pas als ik thuis kom besef ik dat ik alleen ben. Dan ben ik namelijk niets meer aan het doen. De eenzaamheid overspoelt me als een golf en om niet alleen thuis te hoeven zijn, blijf ik veilig in de auto zitten. Dan ben ik nog een beetje onderweg en nog niet alleen thuis.

Ik heb een angst voor die eenzaamheid, voor het alleen zijn en niet weten wanneer dat ophoudt. Die eenzaamheid die je diep naar beneden zuigt en je niet meer los laat. Dit werk weerspiegelt mijn angst en mijn eenzaamheid. Het beeld en het geluid delen mijn angst en het zware, enge gevoel dat mij besluipt als ik eenzaam ben. Het geluid en beeld hypnotiseren je zodat je meegetrokken wordt in mijn fobie voor eenzaamheid.