Een poepie laten ruiken.
Een maatschappelijk gerelateerd project over kwetsbaarheid, verdeeldheid, groeperingen en heel veel duivenpoep.
In het noorden van Limburg ligt Horst Sevenum, een kleine gemeente met samen ongeveer negentien en een half duizend inwoners. In deze gemeente zijn ze al ongeveer zes maanden in rep en roer. Er heerst een grote duivenplaag, de duiven terroriseren het hele dorp, de straten, de winkels, ga zo maar door. Maar voornamelijk de kerk, de kerk is het slachtoffer van deze 'vliegende ratten' zoals sommige buurtbewoners ze noemen.
De kerk, het mikpunt van de uitwerpselen die de duiven daar lossen, ongeveer 14 kilo poep per duif per jaar, zou gered kunnen worden door een nestkast, een nestkast voor de slechtvalk. De gemeente en het kerkbestuur willen nu zo'n nestkast ophangen. Maar de plaatselijke duivensportvereniging krijgt ontzettende onrust hierdoor. Een nestkast zou voor de duivensporters betekenen dat zij hun hobby niet meer uit kunnen oefenen.
Een slechtvalk heeft namelijk veel honger, negentig procent van hun maaltijd bestaat uit duiven. En deze roofvogel maakt geen onderscheid tussen de verzwakte kerkduiven of de duiven die worden gehouden voor de sport.
In dit onderzoek werd ingezoomd met als doel om de verschillende doelgroepen binnen dit probleem met elkaar te verbinden door middel van een creatieve oplossing. De kruisbestuivingen die plaats vinden tussen de gemeenschap en de ontwerper.
Een materiaalonderzoek, een onderzoek naar materiaal dat totaal niet gewenst is, de duivenpoep op de kerktoren. Want waarom zien we de poep niet als grondstof in plaats van overlast, 14 kilo poep per duif per jaar, daar moeten we toch iets mee?
Wat verbroedert er nu meer dan typisch Limburgse gezelligheid? Goede gesprekken starten onder het genot van een kop koffie en Limburgse vlaai. Alle betrokken partijen uitnodigen op het Sint Lambertusplein en deze tragische komedie af te titelen en ''de vuile vaat op te knappen'' samen.
Een koffie en vlaai servies geglazuurd met duivenpoep. Hoe vies? Servies.
En uiteindelijk alle betrokken partijen trots te maken op ''hun'' duiven. De duiven en de bijbehorende poep als waardevol te zien. Om deze verschillende groepen met hun verschillende standpunten dichterbij elkaar te brengen.
Niet voor,
Niet tegen,
Maar met de duiven.
Een poepie laten ruiken.
Een fascinerend verhaal werd uitgezonden op de Limburgse televisiezender L1: de kerken van Horst Sevenum worden al een tijd geterroriseerd door een grote duivenplaag. De uitwerpselen van de duiven brengen grote schade aan in en rond de kerk. Door deze uitwerpselen zijn verschillende partijen in discussie geraakt. Kunnen we de poep niet zien als grondstof voor verbroedering in plaats van overlast.
Hoe kunnen mensen de waarde inzien en trots worden op de herkomst van dit materiaal? Hoe kunnen de groepen die nu tegenover elkaar staan, weer bij elkaar gebracht worden?
Er zijn verschillende partijen betrokken bij deze tragische komedie. Om de situatie en de verschillende meningen beter te begrijpen, is veldonderzoek gedaan. Zo zijn Ome Frits, lid van ''de Snelvliegers'', Sjaak Keunen, voorzitter
''de Snelvliegers'' en Henk Versleijen van het kerkbestuur Horst Sevenum geïnterviewd.
In de kerk zijn grote rekken geplaatst om de duiven te weren. Dit is gebeurd na het renoveren van de klokkenstoel die aangetast was door de duivenpoep. Dit betekent dat de duiven niet meer in de kerktoren kunnen en dat de nestkast voor de slechtvalk van de baan kan. ''De Snelvliegers'' en het kerkbestuur zijn opgelucht. Echter betekent dit wel dat de duiven dakloos zijn.
Ondanks de oplossing zijn de groepen nog niet herenigd en heerst er nog steeds spanning. Uit onderzoek blijkt dat in het nieuwsartikel van de lokale Limburgse zender veel informatie was achtergehouden en de gegeven informatie uit de context getrokken is. Veel mensen vinden duiven en vooral hun uitwerpselen vies. Maar hoe vies is duivenpoep? De stoffen in de duivenpoep zijn onderzocht. Hiervoor is een chemisch expert betrokken bij het onderzoek. Daarnaast zijn de uitwerpselen van de duif onderzocht door het lab van de dierenartsenpraktijk van Horst Sevenum. Zij stelden vast dat er geen risico is op ziektes bij het ontwikkelen van het
eindproduct.
Een keramiek onderzoek uit te voeren met duivenpoep als grondstof voor glazuur.
''Limburgse gezelligheid, dat verbroedert.
Culturele en sociale gebruiken, Achterom is kermis, iedereen loopt bij elkaar door de achterdeur binnen voor een ''3 uurtje'': koffie of thee met een stukje Limburgse vlaai. Gesprekken worden aangegaan en de dag wordt doorgenomen.''
deze kennis wordt gebruikt om een product te ontwikkelen dat de groepen bij elkaar brengt. Er wordt een koffie en vlaai servies ontwikkeld waarbij het materiaal dat zo ongewenst is, de duivenpoep, een rol in de glazuur speelt.
Het servies wordt geïnspireerd op
laboratoriumglas, dat wordt gezien als schoon en steriel. Dit als tegenhanger van de ''vieze'' duivenpoep.
Hoe vies? Servies.
Uiteindelijk worden alle betrokken partijen uitgenodigd om samen met elkaar op het Sint Lambertusplein bij de kerk een kop koffie of thee te drinken met een lekker stuk Limburgse vlaai erbij. Om gesprekken te starten en
uiteindelijk samen de vuile vaat op te knappen en alles af te sluiten. Op deze manier kan de onderzoeksvraag beantwoord worden en komen we erachter of de groepen die tegenover
elkaar staan op deze manier verbroederen en de waarde van de duivenpoep kunnen inzien.
Een poepie laten ruiken.